تفاوت در سیگنالینگ سلولی سرنخ هایی از نحوه ی ایجاد مقاومت به انسولین ارائه می دهد

15سپتامبر 2021- محققان در تلاش اخیر خود برای یافتن نقطه ی شروعی برای کشف روشهای درمانی جدید برای مقابله با "مقاومت به انسولین" که محرک اصلی دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک می باشد، به این نتیجه رسیدند که مقاومت به انسولین در جمعیت عمومی به دلیل مجموعه ای از نقص های سیگنال دهی خاص سلولی ایجاد می شود، که به نظر می رسد برخی از آنها وابسته به جنسیت است.علاوه بر این، تنها بخشی از این نقایص با مواردی که در دیابت دیده می شود، مشترک هستند، که به وجود مکانیسم های جدیدی در پشت مقاومت انسولین در جمعیت عمومی اشاره دارد.

این مطالعه ی جدید محققان مرکز دیابت جاسلین دردانشکده پزشکی هاروارد در 10 سپتامبر در مجله تحقیقات بالینی منتشر شد.

نویسنده ی اصلیاین مقاله، پرفسور C. Ronald Kahn، رئیس بخش فیزیولوژی و متابولیسم یکپارچه در مرکز دیابت جاسلین، گفت: اکثر مردم می دانند که انسولین یک هورمون مهم برای کنترل قند خون است، اما اکثر آنها نمی دانند که انسولین برای همه ی جنبه های متابولیسم، نه تنها قند ها، بلکه لیپیدها، اسیدهای آمینه و پروتئین ها، اهمیت دارد.

او افزود: مقاومت به انسولین، یعنی عدم پاسخ طبیعی بدن به انسولین نه تنها در افراد مبتلا به دیابت یا چاقی بلکه در بین بخش عظیمی از مردم بسیار شایع است، افرادی که دچار مقاومت به انسولین هستند، در معرض خطر بالایی برای ایجاد این اختلالات متابولیکی قرار دارند. بهمین دلیل تصمیم گرفتیم نحوه تغییر سیگنالینگ انسولین در سلولهای این بخش از جمعیت را که مقاوم به انسولین هستند، مطالعه کنیم.

این تحقیق بر اساس یک سیستم مدل سازی سلول های بنیادی به نام iMyos است، که می تواند برای بررسی تغییرات خاص سیگنالینگ در سلول در ترکیب با تکنیکی به نام phosphoproteomics مورد استفاده قرار گیرد.

به طور خاص، محققان از سلول های بنیادی مشتق شده از سلول های خونی افراد بدون دیابت، که حساس یا مقاوم به انسولین بودند، استفاده کردند.

سپس محققان توانستند که تفاوتهای سیگنالینگ سلولی را، هم در غیاب و هم در حضور تحریک انسولین، بررسی کرده و تعیین کنند که چگونه مقاومت یا حساسیت به انسولین بر پیام رسانی در مجموعه ای از مسیرهای مختلف سیگنالینگ تأثیر می گذارد.

در تصویری پیچیده، آنها تفاوتهای زیادی را در امضاهای فسفوپروتئومی بر اساس حساسیت به انسولین و همچنین بر اساس جنسیت اهداکنندگان سلولهای خونی پیدا کردند.

نیدا حیدر، نویسنده ارشد و فلو تحقیقاتی HMS در بخش پزشکی مرکز دیابت جاسلین، گفت: ما یک شبکه جامع از نقص های سیگنال سلولی را در افراد غیر دیابتی شناسایی کردیم و همچنین گره های مهم تغییرات سیگنالینگ را که با بیماران دیابتی نوع 2 مشترک بود، کشف کردیم.

او افزود: این گره های مهم در جایی که سیگنالینگ تغییر کرده است، بسیار فراتر از سیگنالینگ کلاسیک انسولین است، و نمای جدیدی از مقاومت به انسولین را نشان می دهد. یکی از شگفت انگیزترین یافته ها این بود که بسیاری از تغییرات سیگنالینگ وابسته به جنسیت بود.بنابراین، حتی در غیاب افزودن هورمونهای جنسی، سلولهای اهدایی از زنان و مردان، تفاوتهایی در اثر انگشت فسفوپروتئومی خود نشان دادند که بسیار غیرمنتظره بود.

نکته مهم این است که محققان همچنین دریافتند که تفاوتها و تغییرات بر روی چندین فرایند بیولوژیکی پایین دستی منعکس شده است، به این معنی که مداخلات درمانی در نقاط خاص آبشار سیگنالینگ احتمالاً بر نتایج بیولوژیکی تأثیر می گذارد.

پرفسور Kahn، افزود: تحقیقات بیشتری برای شناسایی تنظیم کننده های مسئول تغییرات فسفوپروتئومی مرتبط با مقاومت به انسولین و تفاوت های شدید جنسیتی، مورد نیاز است. بازکردن این گره های مهم در مقاومت به انسولین می تواند به عنوان اهداف جدیدی برای توسعه درمان های آینده عمل کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2021-09-differences-cellular-clues-insulin-resistance.html